کماکان زندگی

اما من هنوز زنده ام، هنوز آهنگ گوش میکنم و لذت میبرم، هنوز به فرداها امید دارم، چون من بلدم، بلدم چجوری زخما و دردام رو پله کنم واسه ادامه دادن، واسه رسیدن، چجوری صبوری کنم، چجوری نادیده بگیرم و بگذرم از دو رویی هایی که در حقم شد، خیانت هاشون، زخم زبون هاشون، به تمسخر گرفتن هاشون و تحقیر کردن هاشون، و بزرگترین تنبیهم براشون اینه که خیلی شیک و مجلسی تشریف ببرن بیرون از زندگیم، تا اَبد، و بلدم چجوری عاشق تر شم، عاشقِ خودم، و یاد گرفتم که رفیقی ندارم جز اون بالاسری، همون که بهم قدرت و انگیزه‌ی ادامه دادنو میده، همون که بهم میگه کینه نداشته باش از کسی فقط با صبوری بگذر ازشون و تلاشتو واسه آیندت بکن و موزیکتو گوش بده و عاشقِ من باش، عاشقِ من و خودت، منم بهش میگم که کمکم کنه شبیه اون آدم بدای زندگیم نشم، آدمایی که روحشون حقیره.